Olympics. Wat kunnen we ervan leren?

Onlangs vroeg ik me af hoe leren en sportprestaties met elkaar verweven zijn. De olympische spelen zijn achter de rug en de paralympische spelen zijn in volle gang. Kortom, een goed moment om wat verhalen uit te lichten en hoe deze zich verhouden tot leren en gedrag.

Anna Kiesenhofer – de zogenaamde amateurwielrenner pakt de gouden medaille tijdens het olympisch wielerevenement voor vrouwen. Haar verhaal wekt interesse omdat ze geen onderdeel is van een commercieel team en alle touwtjes zelf in handen houdt, van materialen tot raceplan en alles daartussenin.

Een bijna perfecte demonstratie van iemand die volledige control over het eigen leerproces en prestaties pakt. Uit interviews blijkt dat ze de drang voelde om het heft in eigen handen te nemen omdat de professionele ondersteuning haar tekort schoot.  

Een belangrijk onderdeel hiervan is het hebben van een persoonlijke visie op succes. Vaak laten we ons succes door anderen bepalen, maar wat een ander ziet als succes is niet automatisch hetzelfde als wat jij ziet als succes. We zouden ons meer bezig moeten houden met hoe die verschillende ideeën van succes naast elkaar kunnen leven.

Emma Wiggs, een parakanoër voor Groot-Brittannië schreef een voorbeeldige brief aan succes. In de brief vertelt ze openlijk over 'succes' dat voor haar betekent, en dat is een eye-opener. Ze vraagt dat succes meer is dan medailles. Ze eindigt met 'Bedankt Succes dat je me aan het denken hebt gezet'. Moeten we dan hetzelfde doen?

Dit is de eerste stap om controle te krijgen over jouw eigen leerproces. Voor organisaties, en iedereen die betrokken is bij de ontwikkeling van medewerkers raad ik aan om regelmatig ideeën over succes met elkaar af te stemmen. Zo zorg je ervoor dat je altijd de juiste ondersteuning kan aanbieden.