“Mensen die hoogst vertrouwelijk, hoogst moeilijk werk doen, haalt NASA onder andere uit crowdsourcing-netwerken.”
Bijvoorbeeld de NASA, of in ieder geval één van hun divisies, degene die gaat over ‘outer space exploration’; dus naar Mars en verder. Zij hebben een heel groot gedeelte van hun mensen die aan Marslanders werken niet meer op de loonlijst staan. Ze halen ze uit crowdsourcingnetwerken, netwerken waar professionals zitten die heel veel weten, in totale transparantie huur je ze dan in. Brengt ook weer uitdagingen met zich mee, maar het feit dat de NASA zegt: ‘wij willen een deel van hoogst vertrouwelijk, hoogst moeilijk werk, aan netwerken uitbesteden. Aan mensen die niet eens bij ons op de loonlijst staan’, omdat dat de enige manier is voor hun om nog steeds dat talent te krijgen, dat vind ik slim. Dan ga je als bedrijf namelijk door barrières heen die misschien wel onoverkomelijk leken.
In Nederland vind ik, en er zijn er meerdere, Philips een goed voorbeeld. Philips is al een paar jaar bezig, ook intern, veel meer via social media te communiceren, veel meer door de verschillende lagen heen, dat vind ik slim.
Ook het Zweedse Spotify vind ik een mooi voorbeeld. Die hebben het informele systeem via digitale netwerken vanaf de basis kunnen opbouwen. Er werken bijna 500 mensen, maar ze hebben nauwelijks managementlagen. Bijna alle doelstellingen zijn transparant, je kunt alles online terugvinden, projectresultaten enzovoort. Dit komt omdat ze zijn begonnen in het digitale tijdperk. Bij oudere organisaties is dat veel lastiger. Als jij een organisatie hebt die al 50 jaar bestaat, dan ga je dat niet van de ene op de andere dag omgooien.