back

Alles is hybride

In de meest positieve zin van het woord staat hybride voor het resultaat van een kruising tussen twee soorten. Sinds kort kennen we het als een duiding voor de mix van werken op kantoor en van afstand.

Voor veel mensen was het lang ondenkbaar om vanuit een andere plek dan kantoor te werken. Werkgevers drongen erop aan dat werken vanuit afstand leidde tot niet bevlogen en betrokken medewerkers, totdat een pandemie het tegendeel bewees.

De gevolgen zijn legio en ik neem graag even de tijd om te onderzoeken wat dit betekent voor Leren & Ontwikkelen. Als niemand meer op kantoor komt en leren vindt gebruikelijk plaats op de werkvloer, hoe zorg je voor een kwalitatieve leerervaring

Zet je pedagogische pet maar op

Het gemakkelijke antwoord op de bovenstaande vraag is hybride. Jesse Stommel legt duidelijk uit wat hybride leeraanpak is:

“Hybrid pedagogy does not just describe an easy mixing of on-ground and online learning, but is about bringing the sorts of learning that happen in a physical place and the sorts of learning that happen in a virtual place into a more engaged and dynamic conversation.”

In het ideale geval stelt een hybride leeraanpak je in staat verbanden te leggen tussen wat er geleerd moet worden (bedoeling), hoe je dat faciliteert (methoden), en hoe je iemand op een reis van persoonlijk meesterschap zet (bevlogenheid)

We moeten het even hebben over bevlogenheid…

Werkgevers zijn continu bezig met de vraag hoe ze hun werknemers steeds harder, beter, sneller, sterker kunnen laten bewegen. Als aanbieder van een leerervaringsplatform (LXP) maken we ons schuldig aan het vermarkten van functionaliteiten die bijdragen aan een betere ervaring. Het is absoluut noodzakelijk om een onderscheid te maken tussen platformervaring en leerervaring. Het eerstgenoemde is geïnspireerd door sociale media en is bedoeld om mensen op dingen te laten klikken. Het laatstgenoemde is bedoeld om dingen in je hoofd te laten klikken

Tuurlijk, we zijn trots op de functionaliteiten die we bieden, maar om te denken dat deze automatisch leiden tot een kwalitatieve leerervaring zou een vergissing zijn. De functionaliteiten zijn er om een lerende variatie te geven in het leerprogramma. Dit staat echter los van het idee dat een lerende zelf tot de conclusie moet komen om met een ervaring aan de slag te gaan. Het is die beslissing wat garantie geeft op bevlogenheid.

We moeten het even hebben over bevlogenheid…

Leuk bedacht, wat nu?!

Het is een uitdaging om erachter komen op welke verschillende manieren een lerende kiest om alles te geven. Het beste wat je kan doen om dit te achterhalen is om het gewoon te vragen. Een feedback-lus is een cruciaal onderdeel van een succesvolle leerervaring. Het is belangrijk om gedurende het gehele traject feedback te vragen, positief of negatief, zodat je snel aanpassingen kan maken.

De beperking van deze benadering is dat deze primair de organisatie dient en niet de lerende. Wanneer je lerende op een reis naar persoonlijk meesterschap wilt zetten, dan betekent dit dat je aanzet tot reflectie en dat je hen laat nadenken over gevolgen van hun acties. Gebruik een combinatie van reflectie-oefeningen, doelen stellen, en verhalen zodat ze zelf relevantie kunnen creëren

Ik weet het, het duurde even om hier te komen…

Het punt is dat een kwalitatieve leerervaring, zowel online als offline, begint met de lerende in gedachten. Dit betekent dat je uitzoek wanneer, waarom en hoe een lerende bewust de keuze maakt om te leren. Dus, de volgende keer dat je een leerprogramma ontwikkelt, nodig de lerende uit aan tafel en stap in co-creatie. Dit helpt je om sterkere bruggen te bouwen tussen doel, methoden , en persoonlijk meesterschap. Om je alvast op weg te helpen heb ik een aantal vragen voorbereid: